Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο βρισκόμαστε ήδη στην 47η ημέρα της απεργίας σας. Είμαστε φοιτητές σε μια αυτόνομη συλλογικότητα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όπου μαζί με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας (χρήματα στα ταμεία ενίσχυσης της απεργίας από τους φοιτητικούς συλλόγους) ,αποφασίσαμε να στείλουμε και αυτή την επιστολή για να σας υπενθυμίσουμε ότι δεν είστε μόνοι σας σ αυτό τον αγώνα .
Η απεργία σας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και συνέχεια των αγώνων της εργατικής τάξης, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ξεχνάμε το τελευταίο παράδειγμα της νίκης των εργαζομένων στα φροντιστήρια Intrerlingua της Θεσσαλονίκης, για πληρωμή των δεδουλευμένων τους (έπειτα από μήνες απλήρωτης εργασίας) και την πλήρη ασφαλιστική τους κάλυψη. Δεν ξεχνάμε τους αγώνες των απλήρωτων εργαζομένων στο Αlter και στην Ελευθεροτυπία, ταυτόχρονα με σας. Τα παραδείγματα είναι τόσο πολλά αλλά θα θέλαμε να αναφέρουμε στο τέλος, την αυτοδιαχείριση των εργοστασίων και την επαναοικιοποίηση των μέσων παραγωγής από τους εργάτες στην Αργεντινή, ως απάντηση στην εκεί κατάρρευση του οικονομικού συστήματος.
Στις πύλες της Ελληνικής Χαλυβουργίας, για εμάς, δεν διακυβεύεται μόνο η εργασία και η αμοιβή σας, αλλά ούτε και το εισόδημα των υπόλοιπων εργαζομένων. Διακυβεύεται η αφύπνιση της ταξικής συνείδησης όλων μας, η οποία δεν συνάδει προφανώς με την ‘’αντικειμενική ενημέρωση’’ των δελτίων των 8 τα οποία δεν έχουν αναφερθεί καν στην απεργία. Είστε ταξικά μας αδέρφια και η αλληλεγγύη μας στον αγώνα σας είναι δεδομένη.
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ .
…ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ
DIRECTIVA από τα κάτω
Ηράκλειο Κρήτης