Αυτοπαρουσιαστική αφίσα της συλλογικότητας
Mar 04
Περί ακαδημαϊκής καθαρότητας
Περί ακαδημαϊκής καθαρότητας
Παρότι τα τελευταία χρόνια η κοινωνία γενικότερα και η τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα έχει υποστεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει επιλέξει να προσαρμοστεί σε όλες αυτές, αδιαφορώντας κάθε φορά για το κόστος, τηρώντας τη γνωστή “τάξη και ασφάλεια”. Για την επιβίωσή της η ακαδημαϊκή ελίτ, δε διστάζει να πατήσει πάνω από όποιον χρειάζεται για νά εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της κερδοφόρας επιχείρησης που λέγεται Έρευνα. Φυσικά, αυτό δε θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την επίκληση σε ένα πλαστό ακαδημαϊκό ήθος.Με ανάλογο τρόπο το κράτος χειρίζεται τη νομιμότητα για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές του σκοπιμότητες.
Η αρχή έγινε με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του ’11, στο “δημοκρατικό” Ηράκλειο, όπου οι κινητοποιήσεις του συλλόγου φοιτητών φυσικής είχαν ως αποτέλεσμα την ποινική και πειθαρχική δίωξη 12 φοιτητών του τμήματος. Είχε προηγηθεί πολύωρος αποκλεισμός έξω από τη ΓΣΤ με σκοπό τη διεκδίκηση της χαμένης εξετάστικης. Εν τέλει 9 από τους φοιτητές τιμωρήθηκαν με αναστολή σπουδών για ένα εξάμηνο. Έτσι το πανεπιστήμιο διατήρησε την ακαδημαϊκή του καθαρότητα, παραμένοντας αμόλυντο από όποιες πολιτικές διεκδικήσεις.
Στα χανιά πρόσφατα, ο πρύτανης αποφάσισε ότι η διαμονή ενός αστέγου σε εγκαταλελειμμένο κτίριο ιδιοκτησίας του πολυτεχνείου, είναι ακόμα μια παραβίαση της ακαδημαϊκής καθαρότητας. Με πρόφαση ότι θα γίνουν μελέτες σε ένα ερείπιο και παρουσία εισαγγελέα, αστυνομίας και ατόμων της τεχνικής υπηρεσίας, τον έδιωξαν και τον απείλησαν με σύλληψη.
Η ακαδημαϊκή ελίτ κάνει ξεκάθαρο ότι θα επιτίθεται σε όσους δεν καλύπτουν τις δικές τους πολιτικές προυποθέσεις, αποκλείωντας ταυτόχρονα τους οικονομικά και σωματικά ασθενέστερους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση ατόμου ο οποίος λόγω τυφλότητας αποκλείστηκε εξ’αρχής από το τμήμα φυσικής του ΑΠΘ, με δικαιολογία την έλλειψη υποδομών για άτομα με συγκεκριμένες αναπηρίες.
Τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια ( κυρίως μετά την κατάργηση του ασύλου και τον νόμο Διαμαντοπούλου ) είναι αναρίθμητα και αρκεστήκαμε στα πιό πρόσφατα. Το πανεπιστήμιο σαν θεσμός ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική, που εκφράζεται από τις ελίτ του, στην οποία εναντιωνόμαστε. Σε καιρούς εξαθλίωσης, η αποκομμένη και αποστειρωμένη πανεπιστημιακή κοινότητα επιλέγει την ξεφτίλα. επιτίθεται και αυτή στις κοινωνικές μειονότητες, προσαρμόζοντας και εφαρμόζοντας την πολιτική του κράτους στο πανεπιστήμιο.Εμείς απέναντι σε όλα αυτά προτάσσουμε την αλληλεγγύη σε όλο το φάσμα των πληγώμενων ομάδων, από τους τυφλούς μέχρι τους άστεγους και τους -μελλοντικά- ανέργους φοιτητές, και βάση των αναγκών και επιθυμιών μας να οργανωθούμε συλλογικά.
Ας βάλουμε τέλος στη ξεφτίλα!
Αυτόνομη συλλογικότητα
Directiva από τα κάτω
directiva.espivblogs.net
Mar 02
Παρεμβάσεις για πλειστηριασμούς
Το τελευταίο διάστημα γίνονται μοιράσματα κειμένων για το θέμα των πλειστηριασμών, σε γειτονιές του Ηρακλείου. Την εβδομάδα που μας πέρασε βγήκαμε για τρίτη φορά. Μέχρι τώρα έχουμε μοιράσει 800 περίπου κείμενα σε 3 γειτονιές (Μασταμπάς, Αγ. τριάδα, Λάκκος).
το κείμενο που μοιράζεται :
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
Εν έτει 2014, οι μάσκες έχουν πέσει για τα καλά ακόμα και για τους πιο ανυποψίαστους. Η επίθεση του κράτους απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες, έχει πλέον σταματήσει να συνοδεύεται από προσχήματα. Σε μια χώρα όπου οι άνεργοι αγγίζουν το 1,5 εκατομμύριο· όπου χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται χωρίς ρεύμα και δεν μπορούν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες, κράτος και κεφάλαιο, εντείνουν την επίθεση, αποδιαρθρώνοντας ότι έχει απομείνει. Αφού τελείωσαν με το ρεύμα, το νερό και τις δημόσιες συγκοινωνίες, ήρθε η σειρά της υγείας, της παιδείας και της στέγασης: απολύσεις για σχολικούς φύλακες και διοικητικούς υπαλλήλους, κλείσιμο του ΕΟΠΠΥ και τώρα κατασχέσεις και πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Το νομοσχέδιο
Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου, αναστέλλονται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014 οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία οφειλετών, εφόσον
· η αντικειμενική αξία της κατοικίας δεν υπερβαίνει τις 200.000 ευρώ
· το καθαρό οικογενειακό εισόδημα είναι μέχρι 35.000 ευρώ και
· η συνολική αξία κινητής και ακίνητης περιουσίας είναι μικρότερη ή ίση με 270.000 ευρώ.
Από το ποσό αυτό το σύνολο των καταθέσεων και κινητών αξιών του οφειλέτη δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 15.000 ευρώ.
Όπως μπορούμε να δούμε, οι προϋποθέσεις για να προστατευθεί κάποιος από το νέο νομοσχέδιο είναι αρκετά απαιτητικές. Το πλαφόν των 35.000 ευρώ, δεν συνυπολογίζει ουσιαστικά τις οικογένειες που έχουν στην πλάτη τους ένα και παραπάνω δάνεια, που αδυνατούν να τα πληρώσουν ακόμα κι αν το οικογενειακό εισόδημα είναι πάνω από 35.000.
Στην Ελλάδα των ημερών μας, δεν υπάρχουν ‘’μπαταχτσήδες’’. Όλα αυτά δεν είναι παρά λαϊκισμοί των κυβερνόντων προκειμένου να διασπάσουν ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό ιστό· να μας κάνουν να κατηγορούμε τον διπλανό μας, επειδή βγάζει κάποια χρήματα παραπάνω.
Το 2014, ακόμα και η πάλαι ποτέ ευημερούσα μεσαία τάξη, αρχίζει σιγά-σιγά να συρρικνώνεται. Τα μεσαία στρώματα προλεταριοποιούνται και μαζί με τα πιο αδύναμα, μετατρέπονται σε ένα στρώμα με κοινά σχετικά συμφέροντα. Σήμερα λοιπόν, μετά από τέσσερα χρόνια παραμονής στο ΔΝΤ, διαφαίνονται ξεκάθαρα δύο στρατόπεδα: η αστική τάξη και τα καταπιεζόμενα στρώματα.
Το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο το μνημόνιο, η Τρόικα ή το ΔΝΤ, αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα οδηγείται συνεχώς σε κρίσεις, τις οποίες θα πρέπει να ξεπερνάει πατώντας στις πλάτες των εργαζομένων.
Καμία ‘’αντιμνημονιακή’’ πολιτική δεν θα μας σώσει, όσο το τέρας της ελεύθερης αγοράς τζογάρει πάνω στον πλούτο που παράγουμε. Γι’αυτό και όσοι μιλάνε για διαχείριση του καπιταλισμού ή για λύση εντός του συστήματος, τρέφουν αυταπάτες.
Στέγαση
Το δικαίωμα στη πρώτη κατοικία ξεφεύγει από τα στενά όρια της ατομικής ιδιοκτησίας. Δεν είναι ζήτημα πολυτέλειας αλλά βιοτική ανάγκη. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος ποινικοποιεί την οικειοποίηση άδειων χώρων και σπιτιών, όχι μόνο όταν αυτό γίνεται από ‘’ακραίες’’ για εκείνο πολιτικές ομάδες αλλά και από αστέγους, γεγονός που αντιτίθεται στην απλή λογική. Έτσι αναδεικνύεται η πλήρης υποκρισία του ‘’κοινωνικού’’ κράτους που την ίδια στιγμή που προσπαθεί να φανεί ευαισθητοποιημένο, περιθωριοποιεί τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Οργάνωση των αναγκών μας παντού
Μακριά από την λογική της ανάθεσης και των σωτήρων· των κολάκων και των λαϊκιστών οποιασδήποτε πολιτικής απόχρωσης, ο αγώνας θα πρέπει να είναι ταξικός, κοινωνικός και αποκεντρωμένος. Μέσα από σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις, αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στη βάση των οριζόντιων δομών, της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης.
Η επικοινωνία και η ζύμωση με τους ανθρώπους της περιοχής μας και η αυτοοργάνωσή μας στις γειτονιές, είναι ένα πρώτο βήμα για την ενίσχυση της κοινωνικής αντίστασης και την ανάπτυξη αλληλέγγυων κοινωνικών δεσμών. Κανένας δεν μπορεί να αγωνιστεί για λογαριασμό μας. Η κοινωνική αντίσταση γίνεται στον δρόμο, και αποτελεί
καθήκον που δεν ανατίθεται, καθήκον των ίδιων των καταπιεζόμενων και όχι επαγγελματιών κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα
Αυτόνομη συλλογικότητα Directiva από τα κάτω
Jan 29
Προσοχή, ανάπαυση και βηματισμός…
«Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Αρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Εργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες!» Δικτάκτρας Ιωάννης Μεταξάς 1938
Έχετε αναρωτηθεί για ποιο λόγο έχει καθιερωθεί η συμμετοχή των μαθητών σε αυτή τη στρατιωτική παράδοση;
Η μορφή των σύγχρονων παρελάσεων που εκτός από την επίδειξη ισχύος, αποσκοπούν στην ενδύναμωση του εθνικού φρονήματος, θεσμοθετήθηκαν και πέρασαν στη παράδοση στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν τα δημιουργημένα στην Ευρώπη Έθνη-Κράτη, προπαγάνδιζαν το ιδεολόγημα της «εθνικής συνείδησης» και την ενίσχυση της «εθνικής συνοχής» για να επιβάλλουν την κρατική κυριαρχεία τους.
Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο και συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική, από το 1936. Το Μάρτιο της χρονιάς αυτής παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της πομπής, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά.
Έτσι, από πολύ νωρίς, στα χρόνια του σχολείου, το ολοκληρωτικής νοοτροπίας έθιμο της στρατιωτικοποίησης των νέων, ακόμα και των εξάχρονων παιδιών, με τη ‘ζύγιση’ και τη ‘στοίχιση’,με το συχνρονισμένο βηματισμό, με την ‘κεφαλή δεξιά’, με την απόδοση τιμών στον υπουργό, στο νομάρχη ή στο δεσπότη, προετοιμάζει το μαθητή να ενταχθεί στο σύστημα. Με εφόδια την πλήρη υποταγή σε παράλογους θεσμούς και διαταγές, την πειθαρχεία, την τυφλή υπακοή, μην αφήνοτνας περιθώριο για αμφισβήτηση και κριτική σκέψη,η παρέλαση συμβαδίζει πλήρως με το ρόλο του σύχρονου σχολείου, να παράγει ένα καλοκουρδισμένο σύνολο εργαζομένων-στρατιωτών διασφαλίζοντας την κανονικότητα, απαραίτητο στοιχείο για την εύρυθμη λειτουργεία του συστήματος.
Οι παρελάσεις μαθητών σύμφωνα με στρατιωτικά πρότυπα, είναι συνεπώς ενα μιλιταριστικό φαινόμενο, αλλά ο ίδιος ο μιλιταρισμος φωλιάζει στο θεσμό του εθνικού στρατού.
Ο θεσμός αυτός, θεμελιωμένος στην απόλυτη ιεραρχεία και με πρόφαση τον πατριωτισμό και την προστασία του λαού απο αόρατους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, καλλιεργεί και διαμορφώνει φασιστικά και πατριαρχικά πρότυπα και συμπεριφορές ενώ παράλληλα έχει παίξει καταλυτικό ρόλο σε κρίσημες ιστορικές συγκυρίες, επεμβαίνοντας στη πολιτική ζωή του τόπου (Πραξικοπήματα, Χούντα,σώματα ταγματασφαλίτων).
Με τις ίδιες πορφάσεις, θα αναφερθούν σε “εθνικούς κινδύνους”, στο ότι «χρειαζεται στρατός για να υπερασπίζει την άμυνα της χώρας και την εδαφική ακαιρεότητα» για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη του, ενώ παράλληλα αποκρύπτεται η συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε πολέμους στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία, οι ανταλλαγές στρατευμάτων, οι κοινές ασκήσεις στα πλαίσια διεθνών στρατιωτικών οργανώσεων (ΝΑΤΟ κλπ) προς εξυπηρέτετηση άλλων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Τα ίδια αυτά συμφέροντα έρχεται να εξυπηρετήσει η φαινομενική διαμάχη μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας καθώς και άλλων χωρών, που δεν αποσκοπεί σε τίποτα πέρα από την αγορά όλο και περισσότερου στρατιωτικού εξοπλισμού.
Το καπιταλιστικό κράτος χρησιμοποιούσε και θα χρησιμοποιεί τέτοιες δομές (αστυνομία, εθνικός στρατός) σε πρώτο βαθμό για να αυτοσυντηρηθεί μέσω της καταστολής των ταξικών αγώνων (σώματα των ΜΑΤ πηγαινοέρχονται στις χώρες για την καταστολή εξεγερσιακών καταστάσεων όπως πχ στην Τουρκία), και έπειτα μέσω των πολέμων που δημιουργεί το κεφάλαιο, κερδοφορεί σε βάρος του απλού λαού που δέχεται τις συνέπεις αυτού του πολέμου σε αντίθεση με τα αφεντικά. (Στο παράδειγμα της Συρίας, οι ίδιοι που κερδοφόρησαν πουλώντας χημικά όπλα, επεμβαίνουν στρατιωτικά με την πρόφαση της κατοχής χημικών. )
Φέρνοντάς το στο τώρα, παρατηρούμε την συγκυβέρνηση Νεας Δημοκτρατίας- Πασόκ, να χρησιμοποιεί την παρέλαση της 28 Οκτωβρίου, αυξάνοντας τον προϋπολογισμό στα επίπεδα πριν της κρίσης με ιδιωτικές χορηγείες (Βαρδινογιαννης), ως κίνηση εντυπωσιασμού με σκοπό την ανόρθωση της εθνικής μας περηφάνειας, και παράλληλα την ικανοποιηση στα πλαισια της συσπείρωσης των φασιστοειδών που βρέθηκαν ξεκρέμαστοι, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, υπό την αιγίδα της.
Τα λάβαρα και ο ενθικισμός, είναι ιδεολογικά όπλα που τα κράτη επιστρατεύουν, για να δικαιολογήσουν πολέμους , ρατσιστικούς και κοινωνικούς διαχωρισμούς. Έτσι θεωρούμε οτι ο πατριωτισμός που πλασάρουν δεν συνδέεται με την αγάπη για το τόπο, αλλά σαν τάση εξυπηρετεί τον εκφασισμό της κοινωνίας, προπαγανδίζει ένα δήθεν κοινό συμφέρον πλουσίων και φτωχών, καταπιεστών και καταπιεσμένων, ώστε όποιος μιλάει για αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους, και επανάσταση ενάτνια στα αφεντικά απαξιώνεται ως προδότης του έθνους.
μες στις παρελάσεις γεννιέται ο φασισμός