Περί ακαδημαϊκής καθαρότητας
Παρότι τα τελευταία χρόνια η κοινωνία γενικότερα και η τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα έχει υποστεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει επιλέξει να προσαρμοστεί σε όλες αυτές, αδιαφορώντας κάθε φορά για το κόστος, τηρώντας τη γνωστή “τάξη και ασφάλεια”. Για την επιβίωσή της η ακαδημαϊκή ελίτ, δε διστάζει να πατήσει πάνω από όποιον χρειάζεται για νά εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της κερδοφόρας επιχείρησης που λέγεται Έρευνα. Φυσικά, αυτό δε θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την επίκληση σε ένα πλαστό ακαδημαϊκό ήθος.Με ανάλογο τρόπο το κράτος χειρίζεται τη νομιμότητα για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές του σκοπιμότητες.
Η αρχή έγινε με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του ’11, στο “δημοκρατικό” Ηράκλειο, όπου οι κινητοποιήσεις του συλλόγου φοιτητών φυσικής είχαν ως αποτέλεσμα την ποινική και πειθαρχική δίωξη 12 φοιτητών του τμήματος. Είχε προηγηθεί πολύωρος αποκλεισμός έξω από τη ΓΣΤ με σκοπό τη διεκδίκηση της χαμένης εξετάστικης. Εν τέλει 9 από τους φοιτητές τιμωρήθηκαν με αναστολή σπουδών για ένα εξάμηνο. Έτσι το πανεπιστήμιο διατήρησε την ακαδημαϊκή του καθαρότητα, παραμένοντας αμόλυντο από όποιες πολιτικές διεκδικήσεις.
Στα χανιά πρόσφατα, ο πρύτανης αποφάσισε ότι η διαμονή ενός αστέγου σε εγκαταλελειμμένο κτίριο ιδιοκτησίας του πολυτεχνείου, είναι ακόμα μια παραβίαση της ακαδημαϊκής καθαρότητας. Με πρόφαση ότι θα γίνουν μελέτες σε ένα ερείπιο και παρουσία εισαγγελέα, αστυνομίας και ατόμων της τεχνικής υπηρεσίας, τον έδιωξαν και τον απείλησαν με σύλληψη.
Η ακαδημαϊκή ελίτ κάνει ξεκάθαρο ότι θα επιτίθεται σε όσους δεν καλύπτουν τις δικές τους πολιτικές προυποθέσεις, αποκλείωντας ταυτόχρονα τους οικονομικά και σωματικά ασθενέστερους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση ατόμου ο οποίος λόγω τυφλότητας αποκλείστηκε εξ’αρχής από το τμήμα φυσικής του ΑΠΘ, με δικαιολογία την έλλειψη υποδομών για άτομα με συγκεκριμένες αναπηρίες.
Τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια ( κυρίως μετά την κατάργηση του ασύλου και τον νόμο Διαμαντοπούλου ) είναι αναρίθμητα και αρκεστήκαμε στα πιό πρόσφατα. Το πανεπιστήμιο σαν θεσμός ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική, που εκφράζεται από τις ελίτ του, στην οποία εναντιωνόμαστε. Σε καιρούς εξαθλίωσης, η αποκομμένη και αποστειρωμένη πανεπιστημιακή κοινότητα επιλέγει την ξεφτίλα. επιτίθεται και αυτή στις κοινωνικές μειονότητες, προσαρμόζοντας και εφαρμόζοντας την πολιτική του κράτους στο πανεπιστήμιο.Εμείς απέναντι σε όλα αυτά προτάσσουμε την αλληλεγγύη σε όλο το φάσμα των πληγώμενων ομάδων, από τους τυφλούς μέχρι τους άστεγους και τους -μελλοντικά- ανέργους φοιτητές, και βάση των αναγκών και επιθυμιών μας να οργανωθούμε συλλογικά.
Ας βάλουμε τέλος στη ξεφτίλα!
Αυτόνομη συλλογικότητα
Directiva από τα κάτω
directiva.espivblogs.net