Ζούμε μια χρονική συγκυρία στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα, στην παρούσα τουλάχιστον μορφή του, δείχνει να είναι πιο εύθραυστο .Ζούμε μια παγκόσμια κρίση «αξιών» στην οποία οι υπάρχοντες θεσμοί και σχέσεις εξουσίας αμφισβητούνται έντονα. Όπως αμφισβητείται έντονα και η εκμετάλλευση της υπεραξίας του εργατικού δυναμικού. Στην ελλάδα της οικονομικής κρίσης αυτό το φαινόμενο παρατηρείται εντονότερα τουλάχιστον σε θεωρητικό υπόβαθρο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, έχει φτάσει η ώρα που τα ψέμματα σιγά σιγά τελειώνουν και είναι επιτακτική ανάγκη αλλά και ευκαιρία να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη. Να συμβάλλουμε στην κατάλυση της κεφαλαιοκρατίας έτσι ώστε να την οδηγήσουμε στην κατάρρευσή της. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας αλλά και να διεκδικήσουμε έμπρακτα μια πιο ποιοτική ζωή, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση και χωρίς σχέσεις εξουσίας.
Ο μόνος , ίσως, τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι η δημιουργία, η διάδοση , η διατήρηση και η διαιώνιση αντί-δομών. Δομών που θα παράγουν έργο και αγαθά από εμάς για εμάς. Δομών όπου δε θα υπάρχουν μεσάζοντες και αφεντικά που θα πλουτίζουν χωρίς ουσιαστικά να παράγουν.
Σε αυτό το πνεύμα κινήθηκε, ακόμα και χωρίς να το επιδιώξει , η δημιουργία του «Ροζ Φλαμίνγκο». Αν και η συνέλευσή του δεν εκφράζει πολιτικό λόγο, η ύπαρξή του από μόνη της ασκεί πολιτική. Σίγουρα η ύπαρξη ενός αντί-κυλικείου δεν αποτελεί λύση , είναι όμως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Μία κίνηση που δείχνει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος στη ζωή και επιβίωσή μας που μπορεί να βασιστεί στην ύπαρξη αυτό-οργανωμένων δομών.
Δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται, δεν έχουμε αντιληφθεί την αξία αυτής της κίνησης. Είτε λόγο αμέλειας, είτε από αδράνεια, είτε για κάποιον άλλο λόγο,η παρουσία μας όχι μόνο δεν ήταν αρκετή στο να διατηρήσει την ύπαρξή του , αλλά οδήγησε και στο κλείσιμο του καθώς τα έσοδα δεν ανταποκρίνονταν στην κατανάλωση με αποτέλεσμα κάποια άτομα να είναι χρεωμένα.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι τη σημαντικότητα τέτοιων δομών. Δομών που δε δημιουργούνται αποκλειστικά και μόνο για να έχουμε φθηνούς καφέδες και τοστ, αλλά για να δείξουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός . Μπορούμε όχι μόνο να επιβιώσουμε , αλλά και να ζήσουμε όταν φυσικά παράγουμε εμείς για εμάς και δεν υπάρχουν εκμεταλλευτές να καρπώνονται αυτό το προιόν ή γενικότερα αυτήν την προσπάθεια.
Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να χτίσουμε τη ζωή μας από την αρχή. Να δώσουμε διέξοδο στην κοινωνία και να ζήσουμε ελεύθερα.
Αυτόνομη συλλογικότητα
Directiva « από τα κάτω »