Δεδομένης της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και παγκοσμίως, παρατηρείται καθημερινά αύξηση της ανεργίας . Παράλληλα, λόγω περικοπής δαπανών μικρών και μεγάλων εταιριών αλλά και εργοστασίων, οι απολύσεις εργαζομένων είναι όλο και πιο συχνές. Εξίσου αδιαμφισβήτητο γεγονός αποτελεί ότι τα τελευταία χρόνια έχει κλείσει στην Ελλάδα, κυρίως στο βόρειο κομμάτι της, μεγάλος αριθμός εργοστασίων με σκοπό να περισώσουν τα αφεντικά ο,τι έχει απομείνει από τα πλούτη τους μη ενδιαφερόμενοι για την τύχη τόσων εργατών.
Ανάλογη είναι και η περίπτωση του εργοστασίου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη .
Μετά την κήρυξη πτώχευσης της Φίλκεραμ & Τζόνσον, η Βιο.Μετ. , της οποίας αποτελεί θυγατρική , επιβαρύνθηκε με τα χρέη της μητρικής εταιρίας. Η εργοδοσία αποφασίζει τότε να προέλθει σε καθυστερήσεις μισθών και επιδομάτων και τελικά, το Μάιο του 2011, σε στάση πληρωμών .
Ως απάντηση, οι εργαζόμενοι προχωρούν σε επίσχεση εργασίας, προσπαθώντας να υπερασπίσουν την εργασιακή τους ιδιότητα, αδυνατώντας όμως να πάρουν το επίδομα ανεργίας, καθώς δεν είναι νομικά απολυμένοι. Το επόμενο διάστημα η εταιρία καταθέτει αίτηση πτώχευσης, αφήνοντας το εργοστάσιο στους πιστωτές της και τους εργαζομένους στην τύχη τους.
Αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα για τα όσα δικαιωματικά τους ανήκουν αλλά και ο ένας τον άλλο, αυτό-οργανώνονται στο σωματείο τους, το οποίο πλέον λειτουργεί με γενικές συνελεύσεις, αντιιεραρχικά, ώστε να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις ισότιμα.
Εν συνεχεία, δημιουργείται απεργιακό ταμείο, για την οικονομική στήριξη όσων αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.
Σε επόμενο βήμα παλεύουν να μην χάσουν τον υπάρχον εξοπλισμό, προχωρώντας στην κατάληψη του εργοστάσιο περιφρουρώντας την περιουσία του(ς).
Αρνούμενοι να γίνουν μία ακόμη προσθήκη στα 2 εκατομμύρια ανέργων, αποφασίζουν να λειτουργήσουν το εργοστάσιο μόνοι τους, ως συνεταιρισμό. Οι μετοχές μοιράζονται ισάριθμα σε όσους συμμετέχουν. Όσοι δεν επιθυμούν να μπουν στο συνεταιρισμό, θα συνεχίζουν να εργάζονται με τη σύμβαση που είχαν πριν το κλείσιμο του εργοστασίου.
Με απόφαση των εργαζομένων, τα χρήματα που δικαιούταν από τα επιδόματα, θα αποτελούσαν το κεφάλαιο που απαιτείται για την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Η απουσία όμως νομικού πλαισίου αλλά και η απροθυμία των συναρμόδιων υπουργείων να παρέχουν άμεση στήριξη στο εγχείρημα έφερε τους εργαζομένους σε αδιέξοδο.
Μετά από πολλούς μήνες αναμονής, γραφειοκρατικών κολλημάτων και εμπαιγμού τους από το κρατικό / καπιταλιστικό μηχανισμό οι εργαζόμενοι έφτασαν σε μη βιώσιμες συνθήκες. Αποφασίζουν, επομένως, να ανοίξουν το εργοστάσιο με τους δικούς τους όρους, καθώς θεωρούν ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, αδιαφορώντας πλέον για νομιμοποίηση της επιλογής τους από το κράτος αλλά και τα κοινοβουλευτικά κόματα.
Το εργοστάσιο εν τέλει τίθεται σε επαναλειτουργία στις 12/2 /2013 με πλήθος κόσμου να παραβρίσκεται στο χώρο δείχνοντας την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του στο πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα.
Στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό που ζούμε, τέτοια εγχειρήματα είναι απαραίτητο να στηρίζονται έμπρακτα από όλους. Οι εργαζόμενοι της Βιο.Μετ έκαναν την αρχή για την δόμηση μια κοινωνίας με βάση την ισότητα και την αυτοοργάνωση. Μια κοινωνία απαλλαγμένη από σχέσεις καταπίεσης και εκμετάλλευσης εργοδότη-εργαζομένου.
Αποτελούν ήδη παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας .
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Αυτόνομη συλλογικότητα
Directiva από τα κάτω