Μέσα από μια εξέταση του πανεπιστημιακού θεσμού από την απαρχή του μπορούμε να συμπεράνουμε δυο βασικά πράγματα. Πρώτον, με την πάροδο των χρόνων το πανεπιστήμιο αποκοινωνικοποιείται και δεύτερον, τα περισσότερα πολιτικά εγχειρήματα μέσα σε αυτό δεν επαρκούν για την πραγμάτωση των αναγκών μας.Στη πραγματικότητα η μόνη σύνδεση του πανεπιστημίου με την κοινωνία ήταν και είναι η παραγωγή εργαζομένων στην υπηρεσία της μεγαλοαστικής τάξης. Γι’αυτό το λόγο το πανεπιστημιο δεν παράγει σφαιρική παιδεία αλλα εξειδικευμένη εκπαίδευση όχι για της ανάγκες της κοινωνίας αλλα για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Παρατηρώντας την ιστορια των πανεπιστημίων στην πάροδο του χρόνου διαπιστώνουμε την σταδιακή «αποπολιτικοποίηση» του. Ενώ παλαιότερα είχαν υπάρξει κέντρα κοινωνικών αγώνων τώρα μέτρα όπως κατάργηση του ασύλου, η δημιουργία των πανεπιστημιακών κοινοτήτων εκτός των μητροπόλεων και η πρόσληψη εταιρειών σεκιούριτι, αποσκοπούν στη μετατροπή του πανεπιστήμιου σε αποστειρωμένο χώρο έρευνας και διδασκαλίας. Η σχεδόν εξάλειψη της πολιτικής σκέψης και δράσης έιναι αποτέλεσμα των παραπάνω μέτρων και του τυπικόυ συνδικαλισμόυ όπως τον γνωρίζουμε, συνδεδεμένο με την κλασική παραταξιακή λογική , τις ιεραρχικές δομές του, το κυνήγι της ψήφου στις εκλογές και την ανάθεση.Η διαχείριση του πανεπιστήμιου σαν μικρομάγαζο από τις πολιτικές παρατάξεις μέσα από κινήσεις εντυπωσιασμού είτε εκμέρους των μεγάλων παρατάξεων με μόνο σκοπο την απόκτηση ψηφοφόρων για τα μεγάλα κόμματα είτε των ‘αγωνιστικών ΄ παρατάξεων για την οικειοποίηση και την απόκτηση της πολιτικής υπεραξίας των αγώνων ,οδήγησε στον εκφυλισμό της πολιτικής .
Ετσι ήρθαμε σε θέση να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε τις δράσεις και τα θέλω μας, για να πετύχουμε πιο ουσιαστική παρέμβαση. Αναγνωρίζουμε, ότι δομη που σέβεται περισσότερο την ελευθερία του ατόμου και συσπειρώνει επί ίσοις όροις την πολίτικη του κόσμου που συμμετέχει, έχει ως βάσεις την αυτοοργάνωση και την συνδιαμόρφωση. Αυτοοργάνωση γιατί αποφασίζουμε και πράτουμε μόνοι μας για τις ζωές μας χωρίς την καθοδήγηση καμίας πολιτικής πρωτοπορίας. Συνδιαμόρφωση γιατι ο πολιτικός λόγος θα στηρίζεται στην επειχηρηματολογία και όχι στην επικράτηση κάποιας συγκεκριμένης πλειοψηφίας ή μειοψηφίας, μέσα από οριζόντιες μη ιεραρχικές διαδικασίες. Αποσκοπούμε στο να δημιουργήσουμε συνεχείς και συνεπείς καταστάσεις μέσα από τις οποίες θα πηγάζει η πληροφόρηση, ο επαναπροσδιορισμός των θεσμών του πανεπιστήμιου και η οργάνωση των διαφόρων πρωτοβουλιακών κινήσεων μέσα στο χώρο του. Στόχος μας είναι ένας εναλλακτικός συνδικαλισμός που θα σπάσει την ανάθεση, θα ασχολείται με όλες τις διαδικασίες μέσα στο πανεπιστήμιο και θα συντελέσει στην προσπάθεια επανένταξης αυτού στη κοινωνία. Θέλουμε να ενισχύσουμε και να δημιουργήσουμε διάφορα εγχειρήματα που θα λειτουργούν μέσα από την ανταλλαγή και την μετάδοση γνώσεων και εμπειριών τα οποία θεωρούμε πως συνεισφέρουν στην βελτίωση της ατομικής παιδείας του καθενός και την διασφάλισης της αξιοπρεπούς καθημερινότητας μας.
Είμαστε άτομα του πανεπιστήμιου που επιλέξαμε να δημιουργήσουμε αυτή την αυτοοργανωμένη πολιτική συλλογικότητα που συναποφασίζει μέσα από μια κεντρική συνέλευση με τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν. Ο πολιτικός λόγος θα παράγεται μέσα από την συνέλευση, με σκοπό την παρέμβαση μας εντός και εκτος του πανεπιστημίου. Κινούμενοι πάντα στα πλαίσια του πειραματισμού και της διαρκούς αμφισβήτησης επιθυμούμε να δημιουργήσουμε μια πολυμορφική ομάδα η οποία θα δέχεται και θα ζυμώνει διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις ατόμων που συνδέονται από κοινές ανησυχίες και ανάγκες, με τη θεμελιακή απαίτηση να σέβονται τα πολύ βασικά χαρακτηριστικά που θέτονται σε αυτό το κείμενο. Βρισκόμαστε κάθε Παρασκευή στις 6 στο χώρο του πανεπιστήμιου και η συνέλευση μας είναι ανοιχτή.